Montaż stropu Ackermana – przygotowanie podłoża
Strop Ackermana wymaga dokładnego przygotowania powierzchni oparcia przed rozpoczęciem montażu. Wieńce żelbetowe lub mury należy wypoziomować z dokładnością ±5 mm na całej długości. Szerokość oparcia belek wynosi minimum 80 mm dla rozpiętości do 4,5 m oraz 100 mm dla większych rozpiętości. Na wyrównanej powierzchni układa się warstwę zaprawy cementowej M10 grubości 10-15 mm.
Przed układaniem belek Ackermana wykonuje się tymczasowe podpory montażowe. Stemple ustawia się w rozstawie nie większym niż 1,8 m dla rozpiętości do 4,5 m oraz 1,5 m przy większych rozpiętościach. Nośność stempli dobiera się na obciążenie minimum 10 kN, uwzględniając masę stropu i obciążenia montażowe.
Transport i składowanie elementów
Belki stropu Ackermana dostarczane są na budowę transportem samochodowym w pakietach po 20-30 sztuk. Rozładunek przy długości belek do 4,5 m może odbywać się ręcznie, powyżej tej długości zaleca się użycie żurawia. Składowanie belek odbywa się na równym podłożu, na przekładkach drewnianych rozmieszczonych co 1,5 m.
Pustaki Ackermana transportowane są na paletach po 60-72 sztuki, zabezpieczone folią termokurczliwą. Palety można składować w stosach do 3 warstw. Rozładunek realizowany jest wózkiem widłowym lub ręcznie przy małych ilościach. Pustaki chronić należy przed zawilgoceniem i uszkodzeniami mechanicznymi.
Układanie belek stropowych
Montaż belek stropu Ackermana rozpoczyna się od ułożenia skrajnych elementów przy ścianach. Pierwszą belkę układa się w odległości 50 mm od lica ściany, wypełniając szczelinę później betonem. Kolejne belki rozmieszcza się w osiowym rozstawie 600 mm, kontrolując równoległość sznurem murarskim.
Belki Ackermana strop o długości do 4,5 m mogą być układane ręcznie przez 2-osobową ekipę. Przy większych długościach stosuje się lekkie dźwignice lub wciągarki. Każdą belkę opiera się na minimum 10 mm warstwie zaprawy, dociskając do uzyskania właściwego poziomu.
Montaż pustaków wypełniających
Pustak Ackermana układany jest prostopadle do belek, rozpoczynając od ściany szczytowej. Elementy wciska się między żebra belek, zachowując luz 5-10 mm. Pustaki docina się piłą do betonu przy ścianach i w miejscach nietypowych. Ostatni rząd przy ścianie przeciwległej wypełnia się betonem lub pustakami dociętymi.
Podczas układania pustaków Ackermana kontroluje się poziom górnej powierzchni. Różnice wysokości nie powinny przekraczać 5 mm. W miejscach przejść instalacyjnych pozostawia się otwory, wzmacniając krawędzie dodatkowymi prętami zbrojeniowymi φ8-10 mm.
Zbrojenie uzupełniające
Po ułożeniu wszystkich elementów stropu Ackermana wykonuje się zbrojenie wieńców obwodowych. Stosuje się 4 pręty φ12 ze strzemionami φ6 co 250 mm. Nad podporami pośrednimi układa się zbrojenie górne 2φ10 na długości 0,2 rozpiętości przęsła.
Siatka rozdzielcza φ4,5 o oczkach 150×150 mm układana jest na całej powierzchni stropu Ackermana. Zakłady siatki wynoszą minimum 100 mm. W miejscach koncentracji obciążeń stosuje się dodatkowe wzmocnienia według projektu konstrukcyjnego.
Betonowanie stropu
Betonowanie stropu Ackermana wykonuje się betonem klasy C20/25 o konsystencji S3. Najpierw wypełnia się szczeliny między belkami a pustakami, następnie wykonuje warstwę nadbetonu grubości 55 mm. Mieszankę betonową podaje się pompą lub ręcznie taczkami.
Zagęszczanie betonu w systemie Ackermana realizuje się listwą wibracyjną lub ręcznie. Szczególną uwagę zwraca się na dokładne wypełnienie przestrzeni przy belkach. Powierzchnię wyrównuje się łatą, nadając ewentualne spadki. Pielęgnacja betonu polega na utrzymaniu wilgotności przez 7 dni poprzez zraszanie lub przykrycie folią.
Demontaż podpór
Usunięcie stempli spod stropu Ackermana możliwe jest po osiągnięciu przez beton 70% wytrzymałości projektowej. Przy temperaturze 20°C następuje to po 7 dniach, przy niższych temperaturach okres wydłuża się. Demontaż rozpoczyna się od środka rozpiętości, przesuwając się ku podporom.
Po usunięciu podpór kontroluje się ugięcia stropu Ackermana przekrój. Dopuszczalne ugięcie nie powinno przekraczać L/250. Ewentualne rysy skurczowe o szerokości do 0,2 mm są dopuszczalne i nie wpływają na nośność konstrukcji.